W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. na terytorium całego kraju wprowadzono stan wojenny. Decyzję o jego wprowadzeniu starano się zalegalizować antydatowanym Dekretem Rady Państwa z 12 grudnia 1981 r. o stanie wojennym i Uchwałą Rady Państwa w sprawie wprowadzenia stanu wojennego ze względu na bezpieczeństwo państwa. Uzasadniano go potrzebą przeciwdziałania chaosowi i anarchii wywołanych postępowaniem radykalnych działaczy „Solidarności”. W intencji władz komunistycznych leżało zahamowanie wolnościowego zrywu Polaków i niedopuszczenie do demontażu systemu totalitarnego w Polsce. Ogłoszeniu stanu wojennego towarzyszyło wyprowadzenie na ulice wojska. Władze drastycznie ograniczyły wolności i swobody. Zawieszona została działalność wszystkich związków zawodowych i central związkowych, w tym „Solidarności”. Działacze opozycji demokratycznej zostali internowani – łącznie przez cały okres trwania stanu wojennego wolności pozbawiono w ten sposób ok. 10 tys. osób. Zawieszono działalność wielu organizacji społecznych, w tym Niezależnego Zrzeszenia Studentów, powstałego po Sierpniu '80. Zakazane zostały zgromadzenia, pochody i manifestacje, zawieszono prawo do strajku.