Pracownicy Uniwersytetu Chapman (Orange, Kalifornia) po raz kolejny zorganizowali międzynarodowy konkurs w kategoriach: sztuka, film, poezja, proza mający odzwierciedlić autentyczne zaangażowanie w świadectwo ocalałego z uwzględnieniem historycznego kontekstu.

      Tym, którzy przeżyli Holokaust, perspektywa zwycięstwa aliantów i końca wojny wydawała się czasami tak odległa, że prawie niewyobrażalna. Kiedy wreszcie nadeszło wyzwolenie, ci, którym udało się przeżyć, doświadczyli fali sprzecznych emocji. Wyzwolenie nie przywróciło ich do przedwojennego życia. Wielu odkryło, że byli niechciani w swojej ojczyźnie. Inni znaleźli się w odległych od domów obozach, bez możliwości powrotu. A jeszcze inni odkryli, że ich domy zostały zniszczone, a ich rodziny pomordowano. Wyzwoleńcy zmagali się z pytaniem, jak mogą pamiętać tych, których stracili, nie żyjąc w przeszłości. Jak mogli uczynić pamięć źródłem siły, a nie ciężarem? Przeżyli. Teraz muszą żyć i aby przeżyć, trzeba zacząć od nowa, żyć z determinacją, by czcić zmarłych, żyjąc życiem pełnym odwagi i nadziei. Taka właśnie idea przyświecała temu konkursowi.

     Nasza uczennica Julia Tarkowska postanowiła zmierzyć się z tym trudnym zagadnieniem, wybierając kategorię - sztuka. Inspiracją dla uczennicy była wzruszająca relacja Pana Jerzego Olszewickiego.

   Otrzymaliśmy podziękowania, dyplomy oraz upominki od organizatorów. Jesteśmy dumni z naszej uczennicy, że miała odwagę na międzynarodowej arenie zabrać głos w tak trudnej sprawie, wykazując się ogromną dojrzałością i niezwykłą wrażliwością.

Agnieszka Kwidzyńska, Ireneusz Bednorz